GEVOLGEN SLACHTOFFERS AAN HET WOORD
Beweeg je muis over de foto's om meer te weten te komen..

Issoufi Alimonzo, de dorpschef van Oursi in Burkina Faso, over het tekort aan voedsel"Het leven in ons dorp is veranderd. Want vroeger, toen het nog goed regende, had iedereen die werkte eten genoeg. De huidige hongersnood is erger dan alle vorige die we hebben doorstaan, en ik ben al ouder dan 60 jaar. De vrouwen en de kinderen zijn uitgehongerd. Wij, volwassenen, zijn sterker dan de jongeren van nu. Want wie opgroeit met honger, kan nooit sterk worden. Omdat het hier alsmaar droger wordt, zijn alle gezonde mensen intussen weggegaan. Ze komen nooit meer terug naar ons dorp."	Kossiwa Kazia uit Togo, over de overstromingen"Ik was op mijn veld aan het werk toen het die zaterdag is beginnen gieten. De regen beukte in op heel het dorp tot 's anderdaags. Toen we naar huis gingen, had de regen onze oogst verwoest en de brug vernield. In één keer waren mijn gewassen weggespoeld, net als die van mijn man. Sindsdien heb ik geen eten meer voor mijn familie. Ik ben nu verplicht eten aan te kopen, om mijn familie in leven te houden."
Ester Ventura uit Ecuador, over het mislukken van de oogst"Vroeger kweekten we koffie, maar nu kunnen we door de droogte zelfs geen maïs meer kweken en ook geen bonen. Amper dertig jaar geleden werden die oogsten alsmaar kleiner en kleiner. En uiteindelijk viel de oogst helemaal weg. En waarom? Door gebrek aan regen."	Maria Angélica Chanaluisa Bustillos uit Ecuador over het tekort aan water"Soms hebben we 2 of 3 dagen water per maand in de waterput. Maar meestal staan de bronnen droog. En daar kunnen problemen van komen."
Fernando Adriano uit Ecuador, over het stijgen van de zeespiegel"Las Manchas is een dorp dat stilaan wordt weggespoeld. Hier kan je niet rustig blijven leven. Bij elke springtij blijven we de hele nacht op, om erop te letten of het water kan doorbreken en ons huis wegspoelt."	Munira Begum uit Bangladesh, over de overstromingen"Twee weken geleden was er een grote overstroming. Er was een overstromingsalarm, maar de mensen wachtten de situatie af. Van 10u 's morgens bleef het water stijgen tot 5u 's namiddags. We hadden geen plek om naartoe te gaan, want alle huizen stonden onder water. Uiteindelijk zochten we een veilige plek op het dijkje voor het huis. Twee dagen lang hadden we niets te eten. We hadden geen hout om te koken, en we hadden ook geen voedsel. We hadden geen drinkwater want al het water was zout. Ook het water uit de waterput was helemaal verzilt. Er is één waterpomp, maar die is ver weg. Vele kinderen kregen diarree, anderen hadden een verkoudheid, koorts en nog andere ziektes. We waren alles kwijt. Als er om de 2 weken, of elke 2 maand, een overstroming is, hoe kunnen we daarmee leven? Hoe zullen we telen, en hoe zullen we onze dieren zoals kippen of eenden kunnen kweken? Kortom, hoe zullen we kunnen blijven aan voedsel geraken? Als dit blijft duren is dat onleefbaar."
Glacioloog Bernard Francou uit Ecuador, over het smelten van de gletsjers"We staan hier aan de voet van de gletsjer van de vulkaan Anti-Sana. Die bestuderen we sedert 15 jaar, om te achterhalen hoe hij reageert op de klimaatwijziging. Op die 15 jaar is hij gevoelig kleiner geworden en hebben we de gletsjer zich 250 meter zien terugtrekken. Hetzelfde gebeurt met alle gletsjers in de Andes. Dit heeft grote gevolgen voor de bevolking. Het belangrijkste is de impact op de watervoorraad. De gletsjers in de Andes zijn natuurlijke waterreservoirs. Als de gletsjers smelten, dan zal dat aanvankelijk de dorpen bevoorraden, de velden irrigeren, en de elektriciteitscentrales doen draaien. Maar als de gletsjers kleiner worden, zullen de watervoorraden snel afnemen."	Eric Magamana uit Togo, over de oogsten die mislukken"De landbouwers beheersen de seizoenen niet meer. Ze weten niet meer wanneer de regen er aankomt. Als het dan eindelijk regent, beginnen de mensen te zaaien, en dan stopt het ineens met regenen."
Paul Bayili uit Burkina Faso, over veeteelt en conflicten"In het droge seizoen verplaatsen de kuddes zich van het noorden van het land naar het zuiden, op zoek naar graasland en drinkplaatsen. Maar dat zet de graaslanden en plantengroei in het zuiden onder druk. Dit leidt tot conflicten die erg gewelddadig kunnen zijn. Vaak vallen er doden, dat moeten we niet verbergen."	Jahangir Haolader, een visser uit Bangladesh, over de rampen die toenemen"In de tijd van mijn vader waren geen cyclonen, tenzij om de 15 à 20 jaar. Maar niet elk jaar, of maandelijks, of alle 2-3 jaar. Het gebeurde nauwelijks. Ook de zee is tegenwoordig warmer en wilder geworden. En er zit minder vis in dan vroeger. Ook al is het gevaarlijk, toch blijven we vissen. Wat zouden we anders eten? Waarmee zouden we onze baby voeden? Dus moeten we gaan vissen. We gaan de zee op om onze kinderen naar school te kunnen sturen."